ไม่ใช่ว่างานประจำไม่ดี แต่กฎระเบียบของบริษัท ผู้จัดการ เพื่อนร่วมงาน วัฒนธรรมองค์กร ไม่ได้ตอบโจทย์ชีวิต.. และที่สำคัญเม็ดเงินผลตอบแทนที่ได้ มันก็วิ่งไปได้แค่เท่าที่เราตกลงเซ็นสัญญาว่าจ้างนั่นแหละ แล้วแบบนี้.. การออกแบบชีวิตที่วางไว้เมื่อไหร่จะเป็นจริง! เขาอยู่เฉยไม่ได้ จนท้ายที่สุดสิ่งที่เรียกว่า “การวางแผน” ก็เข้ามามีบทบาททันที
เด็กยุคปัจจุบันโชคดีที่เกิดมาพบกับยุคดิจิตัลที่เชื่อมต่อโลกได้ในกำมือ อยากรู้อะไรเพียงแค่พิมพ์ก็เหมือนมีกูรูมากระซิบชี้นำให้ตรงหน้า แล้วย้อนอดีตไปในในยุคนั้นบ้างล่ะ ชายผู้นี้เอามาอะไรมาค้นหาข้อมูลเพื่อค้นพบตัวเอง
เพราะความไม่รู้ ลองผิดลองถูก ผลถึงได้ล้มเหลวติดหนี้สินตั้งแต่ช่วงต้นของชีวิตวัยทำงาน แค่เริ่มต้นก็คลื่นลูกใหญ่เสียแล้ว เป็นหลายคนคงกลับลำ ถอยไปตั้งหน้าตั้งตาทำงานรอเงินโบนัสและเลื่อนตำแหน่งยังคุ้มเสียกว่า แต่สำหรับเขา.. แม้เสียเงินเสียทองเสียเวลา แต่สิ่งที่ได้กลับมาคือ การเรียนรู้และอย่าหวังว่าเขาจะผิดพลาดในเรื่องเดิมอีก